Klon tatarski GINNALA

Klon tatarski Ginnala jest szerokim, nisko ugałęzionym drzewem lub krzewem dorastającym do 7 m wysokości o nieregularnej koronie, złożonej z luźno ułożonych, cienkich gałęzi i nagich, purpurowobrązowych pędów. Liście ogonkowe, ułożone na pędach naprzeciwlegle. Jajowate, długości 8 cm, zaokrąglone lub płytko sercowate u nasady, z 3 klapami. Na brzegach nieregularnie, grubo piłkowane, nagie, ciemnozielone, błyszczące, jesienią pięknie przebarwiają się na szkarłatnoczerwono, a na zimę opadają.

Klony to rośliny jednopienne. Kwiaty klonu tatarskiego Ginnala są pachnące, zebrane w krótkie, wyprostowane wiechy, najczęściej poligamiczne (na tym samym drzewie występują zarówno kwiaty obupłciowe oraz tylko pręcikowe), o pięcio, rzadziej czterokrotnym okwiecie, o barwie żółtawej. Klon tatarski kwitnie na przełomie maja i czerwca, po rozwoju liści. Po zapyleniu kwiatów i zapłodnieniu, zawiązują się bardzo charakterystyczne owoce, złożone z 2 drobnych, zrośniętych skrzydlaków, opatrzonych zachodzącymi na siebie lub stykającymi się, słabo rozchylonymi skrzydełkami. Początkowo zielone, przed dojrzeniem owoce przybierają niezwykle dekoracyjny, czerwonawy odcień. Dojrzewają na przełomie września i października, kiedy to staja się brązowawe i suche. Po dojrzeniu długo pozostają na pędach, niekiedy aż do wiosny.

Klony źle znoszą wczesnowiosenne przycinanie. Rany po cięciu gałęzi, powstałe w końcu zimy lub na przedwiośniu wydzielają silnie sok, co powoduje osłabienie drzewa. Aby temu zapobiec, przycinanie (tylko, jeśli jest konieczne) należy wykonywać latem, po całkowitym rozwinięciu się liści, najlepiej od czerwca do sierpnia lub jesienią.