Wiśnia LUCYNA

Jej drzewa rosną szeroko, tworząc kuliste, mocno rozgałęzione i zagęszczone korony o sztywnych gałęziach. Lucyna wytwarza liczne krótkopędy, dlatego zaleca się regularne przycinanie korony po zakończonym zbiorze owoców. Wiśnia posiada eliptyczne lub jajowate liście o nieregularnie piłkowanych zakończeniach. Ma bardzo długie ogonki liściowe. Odmiana ta w okres owocowania wchodzi szybko, bo już w 2-3 rok po posadzeniu. Kwitnie na przełomie kwietnia i maja. Ma pięciokrotne, najczęściej białe, a rzadziej różowe kwiaty skupione w baldachach. Dojrzałość do zbiorów osiąga w drugiej połowie lipca, jej plony zbierane są do połowy sierpnia. Owoce mają ciemnoczerwony kolor i średnią wielkość (5-6 g). Ich miąższ jest lekko kwaśny, lecz przy tym niezwykle łagodny. Mają charakterystyczny lekko spłaszczony kształt.

Należy do odmian częściowo samopłodnych, jednak do obfitszego owocowania potrzebuje sąsiedztwa innych odmian wiśni. Idealnymi zapylaczami są dla niej odmiany m.in. Pandy i Groniasta z Ujfehertoi.

Odmiana Lucyna potrzebuje przepuszczalnej, lekkiej i mało wilgotnej gleby, należy pamiętać jednak, by była ona bogata w wapń. Lubi stanowiska zarówno słoneczne, jak i lekko zacienione. Wielką zaletą tej odmiany jest jej ogromna mrozoodporność oraz duża odporność na choroby. Ze względu na dobre przystosowywanie się do warunków zewnętrznych odmiana ta jest chętnie uprawiana w przydomowych sadach.