Sosna rumelijska

Sosna rumelijska tworzy drzewa o luźnej, jajowatej koronie oraz ozdobnych szyszkach, które zawiązuje w bardzo młodym wieku. Swoim wyglądem przypomina sosnę wejmutkę. W wieku 30  lat osiąga około 10 m wysokości. Tworzy długie, luźno ułożone gałęzie. Szarozielone igły są cienkie, miękkie w dotyku, zwisają, mają od 8 do 15 cm długości, wyrastają w pęczkach po 5 sztuk. Szyszki są wydłużone, początkowo zielone, silnie oblane żywicą, po dojrzeniu brązowieją i szeroko rozchylają łuski.

Sosna rumelijska to gatunek tolerancyjny w stosunku do gleby. Preferuje podłoża umiarkowanie wilgotne i przepuszczalne, ale radzi sobie też na glebach ubogich w składniki pokarmowe oraz suchych. Podobnie jak inne gatunki sosen nie lubi stanowisk mokrych i nie toleruje długotrwałego zalewania wodą systemu korzeniowego. Wymaga pełnego nasłonecznienia. Zimuje dobrze, nie potrzebuje okrywania na zimę. Sosna rumelijska jest jednym z niewielu gatunków sosen pięcioigielnych wykazujących dużą odporność na porażenie przez rdzę wejmutkowo-porzeczkową.

Gatunek bardzo plastyczny o szerokich możliwościach zastosowania, od ogrodów przydomowych i działkowych, po zieleń osiedlową i publiczną. Pięknie prezentuje się sadzona jako soliter lub w niewielkich, luźnych grupach.  Ze względu na głęboki system korzeniowy pod jej koronami warto sadzić płytko korzeniące się rośliny z rodziny wrzosowatych – różaneczniki, kalmie i pierisy. Corocznie częściowo opadające igły zakwaszają i ściółkują glebę, co sprzyja uprawie tych krzewów.