Morela HARCOT

Odmiana ta rośnie naprawdę silnie i wytwarza dużą i mocno rozłożystą koronę. Składające się na nią jednoroczne pędy są grube, ale długie oraz – co ciekawe – ubarwiają się na bordowo od nasłonecznionej strony. Liście z kolei są ogólnie ciemnozielone, a na wierzchołkach pędów – wręcz buraczkowe. Okazałe kwiaty Harcota są koloru białego.

Harcot zaczyna owocować wcześnie, bo na przełomie lipca i sierpnia. Niewątpliwą zaletą moreli należących do tej odmiany jest to, że zawsze dojrzewają one równomiernie i nie mają skłonności do przedwczesnego opadania.

Owalne morele zradzane przez to drzewo określa się jako umiarkowanie duże, choć potrafią wyrosnąć na całkiem dorodne. Przykładowo: ich średnia waga wynosi 40–60 g, ale są okazy, które mogą mieć nawet powyżej 80 g. Skórka ubarwia się na pomarańczowo, jednak ok. 30–60% jej powierzchni jest w stanie się pokryć jasnoczerwonym, a przy tym lekko rozmytym, rumieńcem. Ogólnie jest trochę twardawa i kwaśna. Ma też, niestety, niewielką tendencję do pękania przy wierzchołku. Miąższ z kolei jest ciemniejszy niż skórka. Jego największymi zaletami są: bezproblemowe odchodzenie od pestki, soczystość, jędrność, delikatność i pyszny słodki smak.

Drzewo to preferuje glebę ciepłą i próchniczą. Zatem samo stanowisko musi być w miarę wyeksponowane, tak aby Harcot mógł łapać dużo promieni słonecznych. Przy tym wszystkim jednak miejsce takie powinno być dosyć zaciszne i osłonięte od wiatru. Odmiana ta wymaga również obecności innych moreli, które będą kwitły w podobnym czasie. Wynika to z tego, że jest to roślina samobezpłodna. Za najlepszy zapylacz uznaje się odmianę Hargrand.