Jabłoń PIROS

Jabłoń ta wyrasta na drzewo o sztywnych konarach i luźnej koronie. Cechuje się małą liczbą krótkopędów, ale bez problemu zawiązuje na nich pąki. Wzrost Pirosa można określić jako średnio silny. Drzewo to bardzo łatwo daje się też formować – zaleca się przerzedzanie zawiązków, a później – przyginanie gałązek. Najlepiej stosować w jego przypadku podkładki karłowe i półkarłowe oraz sadzić je w pobliżu takich zapylaczy, jak Discovery, James Grieve czy Summerred.

Piros rodzi jabłka typowo deserowe i raczej małe, ale przy odpowiedniej pielęgnacji można doprowadzić do ich powiększenia się. Owoce te zachwycają swoją soczystością i kruchością oraz słodko-kwaśnym smakiem. Kształtem przypominają zielonkawożółtą spłaszczoną kulę okraszoną bardzo mocno czerwonym rumieńcem.

Jabłoń ta obradza regularnie co roku niezwykle obficie – wymagany jest nieraz aż trzykrotny zbiór jej owoców, zazwyczaj w połowie sierpnia. W chłodni przechowamy je niestety tylko kilka tygodni – góra do września – ale nie stanowi to dużego problemu, ponieważ nadają się one do spożycia od razu po zerwaniu.

Najważniejszą cechą tego drzewa jest silna odporność na mróz – bez problemu przetrwa nawet w dosyć zimnych rejonach Polski czy miejscach charakteryzujących się obniżeniami terenu. Oprócz tego wykazuje się brakiem podatności na choroby, takie jak parch czy mączniak, ale potrafi niestety ulec zarazie ogniowej, na którą należy szczególnie uważać po wszelkich gradobiciach. Najważniejsze jest jednak to, że jabłoń Piros nadaje się zarówno do uprawy towarowej, jaki i do uprawy amatorskiej w przydomowych czy działkowych ogródkach.