Wiśnia różowa PENDULA RUBRA NA PNIU

Piękne drzewo o płaczącej parasolowatej koronie, której długie proste gałęzie z czasem sięgają samej ziemi. Początkowo jednak młode rośliny wytwarzają pionowe pędy, silnie rosnące, które dopiero z czasem zaczynają się przewieszać. Jest to naturalna cecha odmiany, dlatego nie podchodźmy do niej z sekatorem, w celu walki z "wilkami" w pierwszych latach uprawy. Wiśnia jest gatunkiem wolno rosnącym i w późnym wieku osiąga do 3 m wysokości i 4 m szerokości. Wysokość tej odmiany zależy jednak głównie od miejsca szczepienia, gdyż kupujemy ją przeważnie w formie piennej. Wiosną Pendula obsypana jest licznymi, drobnymi, pojedynczymi, różowymi kwiatami pojawiającymi się w drugiej połowie kwietnia. W Polsce nie wytwarza ona owoców, więc w okresie jesiennym nie zaśmieca trawników i chodników. Odmiana wiosną i latem posiada radosne zielone liście o piłkowanym brzegu, które jesienią wybarwiają się na żółto i pomarańczowo lub nawet czerwono (gdy jesień jest długa i ciepła), szybko jednak opadają, uwydatniając płaczący pokrój rośliny, który pokryty szadzią staje się zimową atrakcją ogrodu.

Wiśnia lubi stanowiska słoneczne, osłonięte od silnych wiatrów, szczególnie tych zimowych, które mogą powodować uszkodzenia mrozowe. Roślina preferuje żyzne, wilgotne i próchnicze gleby, jednak dobrze radzi sobie w trudnych warunkach miejskich, gdzie występuje słabsza gleba i okresowe niedobory wody.

Ze względu na sporą szerokość opadającej do samej ziemi korony roślinę polecamy raczej jako wolno rosnący okaz soliterowy niż do tzw. rabatówki. W większych ogrodach możemy pokusić się o stworzenie dużej kompozycji wraz z magnolią purpurową Nigra czy magnolią pośrednią, kolorową wierzbą Hakuro Nishiki, oryginalnym judaszowcem kanadyjskim czy leszczyną pospolitą Red Majestic. Kwitnące wiśnie nieodłącznie kojarzą się z ogrodami Dalekiego Wschodu. Orientalnego charakteru roślina nabierze w towarzystwie miłorzębów japońskich, rododendronów, formowanych jałowców lub sosen.