Śliwa BRZOSKWINIOWA

Śliwa ta rośnie potężnie i wyniośle, jednak z czasem zaczyna być coraz bardziej rozłożysta. Charakteryzować ją będą sztywne gałęzie, licznie występujące krótkopędy oraz lśniące pędy roczne o fioletowym (zaś od strony nasłonecznionej o zielonym) odcieniu. Lekko owłosione od spodu liście będą miały prawie 2-cm ogonki oraz spiczaste zakończenie.

Te kuliste i osadzone na króciutkiej szypułce śliwki mają widoczną podłużną bruzdę. Osiągają naprawdę duże rozmiary – zazwyczaj ważyć będą ok 50 g, ale zdarzają się i takie o masie 70 g. Pestka oddzieli się od miąższu tylko w ciepłe lata, w trakcie których sporo padało; inaczej wydobycie jej z owocu może nie być łatwe. Miąższ jest żółty, zwarty, kwaskowosłodki, chociaż w przypadku dojrzałych okazów może stać się cierpki. Pokryty będzie zielonożółtą skórką z pomarańczowoczerwonym rumieńcem i białofioletowym nalotem woskowym. Trzeba też zaznaczyć, że Brzoskwiniowa jest odmianą obcopłodną, więc będzie potrzebowała zapylacza, np. Renklody Uleny.

Owocowanie tego drzewa przypada na przełom lipca i sierpnia. Okazuje się jednak, że śliwki zradzane przez Brzoskwiniową dojrzewają nierównomiernie, a – co za tym idzie – należy zrywać je co najmniej dwa razy. Nie powinno się ich jednak przetrzymywać, ponieważ będą opadać.

Brzoskwiniowa potrzebuje osłoniętych i ciepłych stanowisk, ponieważ nie radzi sobie z chłodem. Oprócz tego wymaga żyznej i wilgotnej gleby, gdyż na terenach suchych jej śliwki stają się źle wykształcone i gorzej smakują.