Rokitnik zwyczajny

Rokitnik zwyczajny to krzew osiągający zwykle do 4-5 m wysokości. Gatunek ten rośnie jednak bardzo wolno i znaczne rozmiary uzyskuje dopiero po kilkunastu, a nawet kilkudziesięciu latach. Rokitnik to roślina dwupienna – co oznacza, że do kwitnienia i owocowania wymaga posadzenia w pobliżu okazów męskich i żeńskich. Niepozorne kwiaty pojawiają się przed wykształceniem liści, jednakże najbardziej dekoracyjne są pomarańczowe, okrągłe owoce utrzymujące się na roślinie całą zimę.

Rokitnik to roślina mało wymagająca – może rosnąć zarówno na stanowiskach słonecznych, jak i częściowo zacienionych. Można go uprawiać nawet na niezbyt żyznym, piaszczystym i wapiennym podłożu. Rokitnik jest odporny na suszę, zanieczyszczenia powietrza i mróz. Krzew nie powinien jednak rosnąć na glebach wilgotnych, okresowo zalewanych, gdyż może to prowadzić do szybkiego gnicia korzeni.

Rokitnik najlepiej sadzić do gruntu jesienią. Poszczególne krzewy – żeńskie i męskie – należy posadzić obok siebie z zachowaniem 1–2-m odległości. Przez pierwszy rok roślinę w czasie suszy warto podlewać. Cięcie z założenia nie jest konieczne, chociaż rokitnik bardzo dobrze je znosi. Oczywiście pędy zbyt zagęszczone lub nadmiernie rozrastające się na boki można usuwać. Amatorzy owoców rokitnika czasami skracają wierzchołki, aby ułatwić prace przy zbiorach. Roślina nie wymaga także nawożenia.

Rokitnik może służyć do tworzenia nieformowanych żywopłotów lub jako dodatkowy okaz w przydomowym sadzie. Przede wszystkim jest to jednak roślina, którą warto wykorzystywać w zieleni miejskiej. Z powodzeniem nadaje się do obsadzania wydm, skarp i nieużytków.