Jodła kaukaska

Jodła kaukaska w środowisku naturalnym może dorastać do nawet 20-30 m wysokości, a średnica pnia może dochodzić do nawet 2 m. Jednak w ogrodach przeważnie osiąga około 5-10 m wysokości. Jodła rośnie dość wolno – po 10 latach osiąga około 3 m wysokości i niecały metr szerokości. Drzewo to początkowo ma regularny, stożkowaty pokrój i wąską koronę, z czasem jednak pokrój staje się bardziej kolumnowy, a wierzchołek robi się spiczasty. Gałęzie jodły kaukaskiej rosną bardzo gęsto i niemal poziomo, łagodnie zwisając wzdłuż pnia. Pędy rosnące na wierzchołku skierowane są do góry. Szpilki jodły kaukaskiej są na gałązkach osadzone dwurzędowo, skośnie, bardzo gęsto i mają około 2-3 cm długości. Igły są sztywne, błyszczące i ciemnozielone, a od spodu mają dwa białe paseczki. Po roztarciu wydzielają charakterystyczny owocowo-cytrusowy zapach. Nie są kłujące. Co ciekawe drewno jodły nie wytwarza żywicy (posiada jedynie pęcherzyki żywiczne). Jodła kwitnie od kwietnia do maja, jest rośliną jednopienną, rozdzielnopłciową – to znaczy, że na jednym egzemplarzu znajdują się zarówno kwiaty męskie, jak i żeńskie. Kwiatostany męskie są kuliste i czerwonawe, żeńskie natomiast są nieco większe i mają barwę żółtozieloną. Jodła kaukaska wytwarza sztywne, stojące szyszki o cylindrycznym kształcie, które lekko zwężają się ku górze. Niedojrzałe szyszki mają kolor jasnozielony, z czasem stają się brunatnobrązowe. Przeważnie osiągają długość 15 cm (niekiedy dochodzą do 25 cm długości).

Jodły kaukaskie preferują stanowiska ciepłe, osłonięte, zaciszne i słoneczne lub lekko zacienione. Wymagają gleb żyznych, próchniczych, gliniastych, o odczynie kwaśnym lub lekko kwaśnym. Podłoże powinno być też dostatecznie wilgotne. Jodły najlepiej rosną w klimacie o dużej wilgotności powietrza, dlatego warto je sadzić w pobliżu stawów i oczek wodnych. Dostateczną wilgotność powietrza możemy zapewnić roślinie np. spryskując ją podczas podlewania. Jodły bardzo źle reagują na suche i zanieczyszczone powietrze, źle znoszą także susze i upały. Są dość odporne na mróz, jednak wrażliwe na gwałtowne zmiany i wahania temperatury. Ponadto dość wcześnie rozpoczynają wegetację i młode pędy mogą być narażone na wczesnowiosenne przymrozki. Z tego względu jodły kaukaskie nadają się do uprawy jedynie w cieplejszych rejonach naszego kraju.

Jodła kaukaska to roślina bardzo malownicza, która najpiękniej prezentuje się posadzona pojedynczo w wyeksponowanym miejscu. Większe odmiany polecane są głównie do dużych ogrodów. Jodły ładnie wyglądają posadzone w parkach lub w nasadzeniach zieleni miejskiej. Drzewa te bardzo dobrze prezentują się przy stawach i w pobliżu oczek wodnych, które dodatkowo podwyższają wilgotność powietrza, co niewątpliwie służy jodłom. Karłowe, wolno rosnące odmiany jodły kaukaskiej nadają się także do mniejszych ogrodów, można je sadzić na skalniakach czy w alpinariach.

Młode okazy jodeł stosowane są jako choinki na Boże Narodzenie. Drzewka te są najbardziej wytrzymałe ze wszystkich bożonarodzeniowych drzewek. Igły jodeł zasychają i nie opadają, w związku z tym jodłowa „choinka” może stanowić ozdobę przez wiele tygodni (nawet do dwóch miesięcy). Jodła ceniona jest ze względu na swoją trwałość oraz walory estetyczne i szlachetny wygląd. Ponadto igły są elastyczne, miękkie i nie kłują – sprawdzą się w domach z małymi dziećmi. Jodła nie wydziela zapachu, dlatego jest bardziej polecana dla alergików niż intensywnie pachnące świerki.